İnsan düşünce tarihinde sisteme aktarılan her satırdan sonra, bilinen şeylerin ardından birçok sorunu da beraberinde getirir.
Gerçek ya da soyutlama her ne olursa olsun yinede kavramları özde olanı doğadaki özününe doğru şekilde uyarlanabilmelidir.
Aslında bu bir yalnızlık halidir. Düşüncenin kendine yetmeyen ancak çoğalma ve yayılma davranışına yol açar.
Kompleks ve karmaşandan sonra berrak bir zihinde ve yağmur sonrası hissedilen muntazam duyguların şekil verdiği hayatın içinde aradığımız her öz, bir yerde açığa çıkarılmayı bekler.
Bunu platonun idea kavramında, sistemde ise dalgada fark ederiz.
Ancak gerçek manada hayal gücünde olanın veya olmayanın üzerinden ilerleme yerine belkide henüz yapısında sona ermemiş bir vakit vardır…
